Elk jaar wordt er een klein aantal speelfilms afgeleverd met de naam sciencefiction met de verwachting dat ze hun plaats zullen ontdekken tussen de beste sciencefictionfilms ooit. Het probleem dat een aanzienlijk aantal van deze films deelt, is in ieder geval hun diepe misvatting over wat sciencefiction werkelijk is en hoe het probeert een ongelooflijke film te maken. Hoewel de meeste films die tot de kwalificatie komen de beste te zijn, meer gevestigde, voorbeeldige films zijn, hebben enkele huidige films ook de sprong gemaakt. Een meer kritische blik op deze films kan helpen bij het schetsen van de modellen voor een fatsoenlijke sciencefictionfilm.

Handig verklaarde technologie

Ondanks de gedetailleerde machines, boten of robots die in sciencefictionfilms worden gebruikt, is een belangrijk onderdeel van een fatsoenlijke sciencefictionfilm de manier waarop de innovatie effectief kan worden verduidelijkt. “Symbol” (2009), bijvoorbeeld, nam een ​​boot vol individuen naar een andere planeet en plaatste die individuen in lichamen van buitenstaanders. Klinkt ingewikkeld, toch? De betekenis en prevalentie van de film “Symbol” ligt in de rechtlijnigheid waarmee de innovatie kan worden verduidelijkt. Wanneer de boot op Pandora landt en het fundamentele personage (Jake Sully, gespeeld door Sam Worthington) in het lichaam van een buitenstaander in het buitenaardse land wordt geduwd, heeft de menigte volledig gezien hoe het geheel van deze innovatie functioneert. Inderdaad, de verduidelijking komt zo effectief dat het feilloos in Jake’s voorbereiding past. De menigte hoeft nooit te maken te krijgen met een overdaad aan gegevens. Bijgevolg moet een fatsoenlijke sciencefictionfilm het publiek toegang geven tot hoe de innovatie functies gebruikt, ongeacht hoe complex deze ook zou kunnen zijn.

Personages om om te geven

Ondanks dat is innovatie niet het enige middelpunt van een film. Een fatsoenlijke sciencefictionfilm moet eigenlijk de nadruk leggen op karakterverbetering en -vriendelijkheid. Het hebben van personages waar het publiek over kan nadenken, is een andere manier waarop filmproducenten de opheldering van de innovatie kunnen geven. In ieder geval zouden de personages en hun rol in de plot consequent op hun eigen voordeel moeten blijven.

Een echt geval van een sciencefictionfilm met echt minzame karakters is “Freedom Day” (1996). De film zit boordevol sterren, waaronder Will Smith, Jeff Goldblum en Bill Pullman. Van de gepleisterde piloot die lang genoeg droogt om het land veilig te stellen, tot de president van de Verenigde Staten die zich aansluit bij een stroom om zijn natie te helpen sparen, er zijn een paar karakters om te koesteren. Toen de president, gespeeld door Pullman, zijn mobiliserende toespraak hield voor de algemene bevolking, waren de menigten in theaters helemaal op hol geslagen en trokken ze voor deze wereld in de strijd tegen indringers van buitenstaanders.

Een boeiend verhaal

Het verhaal is regelmatig de verklaring dat in eerste instantie menigten naar de film worden aangetrokken. De film heeft misschien coole illustraties, soepele innovatie en ongelooflijke entertainers, maar als een sciencefictionfilm een ​​overtuigend verhaal te kort schiet, zal het ongetwijfeld plat vallen. Een mooi actueel geval van een film met een overtuigend verhaal is “Region 9” (2009). Deze film is gebaseerd op de reden dat buitenstaanders op aarde zijn aangekomen, maar dat ze, in plaats van de controle over te nemen, een inferieur zijn geworden aan de bewoner. Dit was een ander idee dat menigten naar de aula’s haastten om het te zien. Wat aanvankelijk werd beschuldigd als een kolonisatieverhaal van een buitenstaander, veranderde onmiddellijk in een verhaal van scheiding, later ingesteld voor wat een segregatievrije wereld zou moeten zijn.

Zich houden aan de regels van de wetenschap

Het volgen van logische richtlijnen is eveneens belangrijk. Af en toe is het de moeite waard om de normen van de wetenschap te trotseren, maar de film moet een verduidelijking hebben om als zodanig te doen, en moet die opheldering ook aan de menigte geven. Iets anders, het verstoren van een fundamentele norm, zou de film kunnen breken voordat deze breed wordt afgeleverd. Een film die hiermee in strijd was, was “Red Planet” (2000), een film waarbij entertainers een groot deel van de film rond de planeet Mars slingerden voordat ze begrepen dat hun eigen innovatie overwoog om de lucht van Mars in te ademen. De onderzoekers in de film vernietigen bovendien essentiële DNA-strenggroeperingen. Evenzo gebruiken ze regelmatig enkele onaanvaardbare logische termen om fundamentele logische dingen weer te geven. Zo noemt de onderzoeker in de film de scarabee-achtige dieren nematoden, een term om wormachtige dieren af ​​te beelden.